Ο κερατοειδής είναι η εξωτερική διάφανη στιβάδα του οφθαλμού, η οποία κανονικά είναι ομαλή και σφαιρική. Στα μάτια με κερατόκωνο, ο κερατοειδής έχει κωνικό σχήμα.

Επιπλέον, η επιφάνεια του είναι ανώμαλη, με αποτέλεσμα οι εικόνες που διαπερνούν τον κερατοειδή και προβάλλονται στον αμφιβληστροειδή να είναι θολές και παραμορφωμένες.

Λόγω της ανώμαλης επιφάνειας, η όραση δεν μπορεί να διορθωθεί με γυαλιά.

Ο κερατόκωνος συνήθως παρουσιάζεται στην εφηβεία και εξελίσσεται μέχρι το 35ο-40ο έτος της ζωής και σχετίζεται με κάποια ανωμαλία στη σύνθεση του κολλαγόνου του κερατοειδή.

Στα αρχικά στάδια του κερατόκωνου, ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει ημίσκληρους (αεροδιαπερατούς) φακούς επαφής για να έχει καλύτερη όραση.

Ο ημίσκληρος φακός επαφής "επιπεδώνει" και εξομαλύνει την ανώμαλη επιφάνεια του κερατοειδή προσφέροντας καθαρότερη όραση.

Ο κερατόκωνος μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματικός σε αρχικά στάδια και να εμφανιστεί ως ένας αστιγματισμός που αυξάνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Μπορεί να διαγνωστεί με μια ειδική εξέταση, την τοπογραφία κερατoειδούς. Η κερατεκτασία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως μετά την διάγνωση με διασύνδεση κερατοειδούς.

Ο προχωρημένος κερατόκωνος αντιμετωπίζεται χειρουργικά, ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης του.

Σε ήπιες μορφές εφαρμόζεται υπεριώδης ακτινοβολία με διάλυμα ριβοφλαβίνης για την σκλήρυνση του κερατοειδή.

Σε άλλες περιπτώσεις τοποθετούνται ενδοκερατικοί δακτύλιοι μέσα στο στρώμα του κερατοειδή.

Σε πιο προχωρημένες μορφές χρειάζεται να γίνει τμηματική ή ολική (διαμπερής) μεταμόσχευση κερατοειδούς.